AFFAIRE-HERFKENS AGAIN

VOOR MIJ IS DE ZAAK GESLOTEN
Bron: De Volkskrant
Auteur: Theo Koelé
Vormgever: Karel Hageman

Maxime Verhagen: ‘Een rechtszaak is kansloos; dit is een goede oplossing van de affaire’.

Voor minister Maxime Verhagen van Buitenlandse Zaken is de slepende affaire-Herfkens ‘afgedaan’. Maar de CDA-bewindsman zal zich nog in de Tweede Kamer moeten verantwoorden: die had hem opgedragen de ten onrechte toegekende ‘huursubsidie’ aan de oud-minister terug te vorderen, geheel of gedeeltelijk, goedschiks of kwaadschiks – via de rechter.

Verhagen: ‘Ik heb de Kamer toegezegd actie te ondernemen. Maar een rechtszaak is kansloos. We hebben een en andermaal juridisch advies ingewonnen. Buitenlandse Zaken had het geld niet mogen overmaken aan mevrouw Herfkens, omdat daardoor VN-regels werden overtreden. Zijzelf heeft geen onrechtmatigheden begaan, in juridische zin. Ook de VN beschouwen de zaak als afgesloten.’

De Nederlandse belastingbetaler ziet geen cent terug.

De gemeenschap ziet wel degelijk geld terug. Mevrouw Herfkens is bereid een jaar lang voor een symbolisch bedrag te werken bij de VN. Ze maakt zich daar sterk voor armoedebestrijding, een van de belangrijkste doelstellingen van het Nederlandse buitenlands beleid. Ik heb lang gezocht naar een oplossing, die recht doet aan de gevoelens van onvrede in de samenleving over deze zaak.

Is er geen sprake van rechtsongelijkheid? Een burger die al dan niet bewust te weinig betaalt aan de overheid, moet alsnog dokken.
Mevrouw Herfkens is niet de enige schuldige in het verhaal. Zij, mijn ministerie, en de VN hebben fouten gemaakt. Herfkens laat nu een jaarsalaris van ongeveer 120.000 dollar lopen.
Als je ervan uitgaat, dat 3 partijen fouten hebben gemaakt, is dat een meer dan evenredig deel. Ze gaat een jaar lang vrijwel ‘om niet’ werken voor de gemeenschap. Daarmee toont ze aan, dat ze zich serieus rekenschap geeft van de discussie die in Nederland is losgebarsten.

Maxime Verhagen

Herfkens zegt, dat ze al in januari had aangeboden om de VN een jaar lang gratis van dienst te zijn. Wist u dat?
Nee. Dat bleek pas de afgelopen tijd in mijn contacten met de VN. Wij hebben nooit zo’n aanbod gezien. De VN hebben mij steeds voorgehouden, dat Herfkens niet te kwader trouw heeft gehandeld, en dat ze om die reden geen geld op haar wilden verhalen.

Aan de Kamer schrijft u, dat de reputatie van Herfkens geschaad is. U bent milder dan haar partijgenoot, vice-premier Bos, die zei, dat ze zelf schade heeft aangericht.
Dat moet u Bos maar vragen. Herfkens levert nu in euro’s wel bijna een ton in. In het licht van dat aanbod, dat door de VN aanvaard is, heb ik tegenover haar verklaard, dat ik deze zaak verder als afgedaan beschouw.



Commentaar van Onans Lemminhg bij dit interview:
Dit is toch een hoogst onbevredigende oplossing. Eerst tilt Herfkens de samenleving voor 300.000 euro en dan hoeft ze nog maar 100.000 terug te betalen. Een normale burger moet, behalve die 3 ton, ook nog een forse boete betalen en rente. Als dit nog geen klassenjustitie is, dan weet Onans Lemming het ook niet meer. Maar uit al z’n antwoorden blijkt, dat Verhagen allang blij is, dat Herfkens tenminste nog iets terugbetaald!



ONTSTÉLLEND PROVINCIAALS NEDERLANDS
Bron: NRC-Next
Auteur: Freek Staps
Datum: 15-01-08
Vormgever: Karel Hageman

Herfkens over ophef toelage.
Oud-minister Herfkens kreeg een forse huursubsidie uit Nederland. Ze overtrad daarmee de regels van de VN. Ze snapt de ophef niet. ‘Ik was wel gek, dat niet te doen.’

Ze had graag wat meer willen skiën, deze dagen. In plaats daarvan zit Eveline Herfkens binnen, in ‘een nogal bescheiden hotel’ in de Amerikaanse Rocky Mountains. Ze denkt na over de beschuldigingen, dat ze als een van Nederlands hoogste diplomaten bij de Verenigde Naties haar eigenbelang zwaarder liet wegen dan haar morele verantwoordelijkheid.
De beschuldigingen vallen uiteen in 2 delen. Eén: bovenop haar salaris ontving de voormalig ambassadeur in Genève en oud-minister van Ontwikkelingssamenwerking van de Nederlandse staat een huurtoelage van 7.000 dollar per maand voor haar appartement in New York. Dat is tegen de VN-regels. Twee: ze vroeg een Amerikaanse verblijfsvergunning aan, terwijl ze in dienst was bij die landenorganisatie. Dat is ook verboden. En dan dit nog: aan haar werkgever, VN-ontwikkelingsorganisatie UNDP, vroeg ze tijdens contractonderhandelingen of ze business class mocht blijven vliegen. Dat mocht niet, en nu betaalt ze uit eigen zak bij. ‘Natuurlijk begrijp ik, dat sommigen dat luxe vinden. Dat zijn mensen die alleen met vakantie vliegen. Maar voor mij had het praktische redenen. Als je economy class vliegt, moet je veel eerder inchecken. Daar ga ik geen tijd aan verspillen, doodzonde.’

Uw critici vinden dat juist u roomser dan de paus zou moeten zijn.
Daar zit wel iets in. Maar als ik minder uren kan werken, als ik minder effectief kan werken, omdat economy class vermoeiender is… Dat weeg ik ook mee.

U verdiende netto 160.000 dollar. Buitenlandse Zaken betaalde u ook een huurtoelage. Hoe kwam u daaraan?
Ik ging naar de ambassade bij de VN, vroeg om hulp bij het vinden van een appartement. Ik wilde 3 kamers, 100 vierkante meter en een balkon, anders word je claustrofobisch in New York. En op loopafstand van kantoor, dat ook, anders zou ik tijd kwijt zijn met de metro.
De ambassade vertelde mij, dat het beleid was VN-functionarissen financieel te helpen. Ik dacht, ik ben gek dat niet te doen, anders zit ik in zo’n éénkamerflat met uitzicht op een bakstenen muur. Bovendien gaven ze een reeks van voorbeelden van anderen.

U wist niet dat u als VN-diplomaat geen giften mag aannemen, in het bijzonder niet van uw moederland?
Geagiteerd: ‘Natuurlijk niet. Wie zou ooit denken dat iets wat de Nederlandse regering doet, tegen de regels is? Nederland is zo’n on-ge-loof-lijk braaf land. Had ik dat dan moeten controleren?’

U had nooit van het verbod gehoord?
Nee, dat is me nooit verteld.

Het staat in de gedragscode, die iedere VN-werknemer heeft.
Staat dat er in? Ik wilde gewoon aan de slag. Wat was mijn budget? Hoe kreeg ik een secretaresse? Een telefoonnummer? Sorry hoor, voor dat soort dingen had ik geen tijd. Ik had een gevoel van urgentie om mijn werk van de grond te krijgen.

Een ander verwijt is, dat u een Amerikaanse verblijfsvergunning aanvroeg, terwijl u in dienst was.
In 2006 stelden mijn Amerikaans-Griekse partner en ik vast, dat we in Amerika wilden blijven. Laat ik vast een greencard aanvragen, dacht ik, dan hebben we dat gehad. Dat was november.
In maart hoorde ik van een vergelijkbaar geval bij UNDP, iemand anders moest weg. Ik ben dat gaan uitzoeken en ik bleek niet eens een ‘greencard’ te mogen áánvragen. Toen dacht ik: ik heb iets fout gedaan, wat verschrikkelijk. Toen was het al te laat de procedure uit te stellen, met de Amerikaanse immigratiedienst speel je geen spelletjes. Ik meldde mijn fout onmiddellijk, waarop UNDP zei: ‘wat je nu doet is illegaal, neem ontslag van je huidige contract’. Nou, dat dan maar. Iedereen wilde wel, dat ik zou blijven, dus ze zochten naar een andere contractvorm voor me. Ik begon onbetaald door te werken, kon me niets schelen. Pas na 8 maanden kreeg ik met terugwerkende kracht betaald.
Ik deed dat, omdat ik nodig ben voor de campagne, die ik in 5 jaar uit het niets heb opgebouwd. Het is de campagne gelukt tientallen miljoenen mensen in meer dan 100 landen op de been te krijgen hun regeringen aan te spreken op hun belofte in de Millenniumverklaring om extreme armoede uit te roeien.



Eerst werd u onvoorwaardelijk gesteund door UNDP. Nu wordt alsnog intern onderzoek afgewacht.
Laat ze het vooral uitzoeken, prima. Ik heb geen schijn van twijfel, dat ik geen andere fout gemaakt heb, dan die ik zelf heb erkend. Mij is bovendien verzekerd, dat UNDP blijft zeggen, dat, zo er regels geschonden zijn, dit onbewust is gebeurd en niet voor persoonlijk gewin. (Een verklaring op de UNDP-website spreekt dit tegen.)

U bent niet de eerste Nederlander bij de VN die in opspraak raakt: Ruud Lubbers, Jan Pronk, Ad Melkert.
In veel gevallen zijn dat nog altijd verméénde affaires. Maar ik ga er niet eens op reageren. Dat is zo’n ontstéllend provinciaal Nederlands debat.



Commentaar van Onans Lemming bij dit interview:

Daar zit wel iets in. Maar als ik minder uren kan werken, als ik minder effectief kan werken, omdat economy class vermoeiender is… Dat weeg ik ook mee.
Natuurlijk moet Eveline Herfkens business class vliegen, en uiteraard op kosten van de belastingbetaler en de gelden die naar arme landen zouden moeten gaan. Dat begrijpt iedereen. Bovendien schijn je in de economy class hele enge types tegen te komen, die ze ook wel eens met ‘het volk’ plachten aan te duiden.

Ik wilde 3 kamers, 100 vierkante meter en een balkon, anders word je claustrofobisch in New York. En op loopafstand van kantoor, dat ook, anders zou ik tijd kwijt zijn met de metro.
Uiteraard heeft Eveline daar recht op. En zeg nu zelf: wat kun je tegenwoordig nog huren met je schamele salaris van 160.000 dollar netto per jaar? Niets toch? Zo beschouwd is die 7.000 dollar huurtoelage per maand eigenlijk een fooi.


Staat dat er in? Ik wilde gewoon aan de slag. Wat was mijn budget? Hoe kreeg ik een secretaresse? Een telefoonnummer? Sorry hoor, voor dat soort dingen had ik geen tijd. Ik had een gevoel van urgentie om mijn werk van de grond te krijgen.
Natuurlijk had Eveline geen tijd om zich te verdiepen in dit soort banale regeltjes. daarvoor had ze het veel te druk met haar 3-kamer-appartement en het boeken voor business class. Ze wil natuurlijk gewoon aan het werk! Let wel, dit is dus de dame, die arme landen zeer stringente regels heeft opgelegd om in aanmerking te komen voor ontwikkelingshulp en als ze ook maar iets van die regels afweken, konden ze naar de ontwikkelingsgelden fluiten. Regels zijn nu eenmaal regels.

Iedereen wilde wel, dat ik zou blijven, dus ze zochten naar een andere contractvorm voor me. Ik begon onbetaald door te werken, kon me niets schelen. Pas na 8 maanden kreeg ik met terugwerkende kracht betaald.
Wat kunnen de media toch een verdraaid beeld van de werkelijkheid geven! Ze suggereren, dat ze een andere contractvorm heeft gekozen om nog meer geld binnen te slepen, terwijl het in feite een soort liefdadigheidsactie was. Pas na 8 maanden kreeg ze met terugwerkende kracht betaald!

Laat ze het vooral uitzoeken, prima. Ik heb geen schijn van twijfel, dat ik geen andere fout gemaakt heb, dan die ik zelf heb erkend.
Natuurlijk moeten ze deze affaire tot op de bodem uitzoeken en dan zal blijken, dat onze Eveline geen enkele blaam treft! Dit heeft ze gemeen met alle foute politici, die, als ze geconfronteerd worden met hun kwalijke gedragingen, meteen roepen dat ze de hele zaak tot de bodem zullen uitzoeken en dat de onderste steen boven zal komen.

Maar ik ga er niet eens op reageren. Dat is zo’n ontstéllend provinciaal Nederlands debat.
Wat kun je je als provinciaal ineens dolgelukkig voelen! Dat je niet in de grote-mensen-wereld van Eveline Herfkens hoeft te verkeren!



Commentaar van Onans Lemming bij dit interview:
Eveline, je bent een dijk van een vrouw! Doodzonde, dat je voor de Nederlandse politiek verloren bent. Maar ja, Nederland is duidelijk te klein voor jou en je verheven principes. Daar zullen wij, provincialen, ons bij neer moeten leggen!